Lieve mam,

Ik heb hier een klein stukje tekst wat ik graag wil voorlezen uit het boek Verborgen gebreken van Renate Dorrestein. Ik heb het gelezen in 1998. Voor mijn gevoel was jij toen in dezelfde fase als deze mevrouw, de hoofdpersoon Agnes.

Maar eerst wil ik je vertellen dat je zoveel meer bent:

Een moeder, die onze schooljaren zeer betrokken was. Het was gewoon dat je meeging op mijn 3daags schoolreisje, dat je tekst schreef voor het afscheid in de 6e klas. Zelfs nog op de Mavo bij Reinier deed je mee met biologie proefjes.

Het was ook gewoon of misschien wel bijzonder dat Reinier en ik mochten meebeslissen over de naam van Mark. (Sorry Mark, het moest wel kort en bondig).

Dat je als kind muziek maakte op blokfluit en gitaar en vooral ook graag luisterde naar muziek. De liefde voor muziek luisteren hebben we van jullie samen geerfd.

Dat je samen met papa heerlijk kon dansen en altijd met mooie kleren aan.

Dat je gewoon op doordeweekse dagen werd opgehaald door ome Bob en tante Wil om paard te rijden. Papa bleef bij ons. (Misschien wel blij dat ie geen paard hoefde te rijden)

Dat je vele vakanties beleefde met opa en oma Taams, Tiny en Janny, met veel vrienden, later met het gezin met familie Zwart en familie Veldhuijs en alleen met ons gezin, in Egmond Binnen.

Dat je meerdere jaren Russisch leerde. Grassprietje  (krazspritje) werd vaak geoefend, weet ik mij nog te herinneren, maar niet meer wat het betekent.

Dat je EHBO volgde en ook wedstrijden daarin deed. Vorige week vonden papa en ik nog je kladblok met notities. Aan het handschrift te zien begon ik zelfs te twijfelen of het niet mijn biologie aantekeningen waren. Maar nee….stabiele zijligging hadden we niet bij biologie.

Ook je bloknoot met calligrafie vonden we boven, mooi schrijven heb ik van je overgenomen. Stom eigenlijk dat ik dit op de computer heb getypt

Veel van mijn kleding heb je destijds zelf gemaakt. Heel wat Knipbladen hebben we afgestruind. Een broekje stuurde je op, voor kleine Olivia in Londen, waar ik toen au pair was. Trouwens samen met vele brieven en kaartjes.

Voor oma Overbeeke kwam je in Oostergouw en nog vele jaren na haar overlijden maakte je de Familiekrant op de typmachine.

Je was altijd zorgzaam voor ons en vele anderen.

Het is een kleine opsomming van je sociaal bewogen leven wat langzaam over ging in de zorg om jou zelf.

Vooral papa heeft geprobeerd je zo lang mogelijk bij ons te houden. Wat hem betreft had je nog 45 jaar mogen frunniken aan potjes en popjes in de Oostzijde.

Maar het ging echt niet meer.

Ik wil namens Reinier en Mark, papa ontzettend bedanken voor al zijn zorg, doorzettingsvermogen en vooral zijn liefde voor Ali.

Rust zacht mam.