Lieve Ali,
Hier sta ik, je jongste zussie, om afscheid van je te nemen. Ik voel me zo leeg en onmachtig. Je nooit meer te zullen zien. Jij, waar ik altijd zo’n bewondering voor had, werd getroffen door die akelige, sluipende ziekte. Langzaam aan kreeg deze ziekte de macht over je. Bah, vergeten wil ik die ziekte. Liever over leukere dingen iets vertellen. Zoals het eerste begin toen je geboren was en pappa je naam moest aangeven en toen vergeten was de E achter je naam Ali te laten zetten. Namens mamma is hier alsnog je letter E.
Zeg je het even tegen pappa?
Mijn herinneringen komen steeds meer boven, bijvoorbeeld toen we al op Blokje 4 woonden. Samen naar de Feniksschool, samen op de schoolfoto en samen in het tweepersoonsbed op die zolder van Blokje 4. Want wat kon het daar koud zijn! Mijn koude voeten tussen jouw benen, dat was je zo gewend. Alleen als we een keertje ruzie hadden, dan mocht het niet. Later tijdens een schoolreisje toen ik naast een klasgenootje moest slapen en ik ook met mijn voeten haar warmte zocht en zij dat helemaal niet leuk vond, toen moest ik apart slapen van de Juf.
Van Blokje 4 ging je naar Blokje 6, want daar woonde Kor en daar kreeg je verkering mee. Met wat beginnende aanloopproblemen kwam hij over de vloer en dat heeft hij vaak moeten horen. Verliefd, verloofd, getrouwd en kindertjes. Later toen ik zelf ging werken, kwam ik veel langs op de fiets naar de Oostzijde. Vaak een hapje mee-eten, dat was zo heerlijk. Die spruitjesschotel uit de oven, hmmm heerlijk. En wat te denken van die overheerlijke appeltaarten die je bakte, want dat kon je!
Er zijn zoveel herinneringen: gitaar spelen, Russisch studeren, typewerk voor Oostergouw, EHBO club, kleding maken. Ik draag nog steeds je gemaakte jasjes. Ook zwemmen deden we graag. Heel lang samen nog met onze moeder naar het damesuurtje in de Slag. De komst van je kleindochter Liv 3 jaar terug, maakte je heel erg blij en als je haar zag, kreeg je een lach op je gezicht. Een oppas-oma kon je helaas niet voor haar zijn, dat doe ik voor je. Maar jij blijft haar Oma! En ik beloof je dat ik zal blijven oppassen.
